Oszczędzanie bez skąpstwa – zadbaj o swoją kasę z głową

Wcale się nie dziwię, że wiele osób ma problem z tym, by przyznać, że nie ma kasy lub musi oszczędzać. Nie pójdą na kawę, mimo że wokół jest tyle atrakcji, a kiedy przyjaciele wychodzą po pracy na drinka, wracają do domu, bo w tym tygodniu budżet nie przewiduje zbyt dużych wydatków. Siedzą w zimnym pokoju i widzą na Instagramie, jak Zośka i Anka wrzucają zdjęcia swojego obiadu. Choćby nie wiem jak się starali, ich kanapka z szynką nie będzie wyglądała tak atrakcyjnie.

Zjawisko to powoduje chyba wykluczenie z życia społecznego i towarzyskiego. Niełatwo sprostać oczekiwaniom ludzi, którzy oszczędzanie i inwestowanie w swoją przyszłość mają gdzieś i zależy im tylko na tym, żeby dobrze się poczuć i być tu i teraz. To niewątpliwie trudne i zarazem smutne, bo poniekąd dostosowujemy się do innych – w drugą stronę jakoś nie widać zrozumienia. Słychać tylko ironiczny śmiech, wciąż te same określenia: „sknera”, „centuś” i złote myśli w rodzaju: „jedna kawa cię nie zbawi”. Nagle jesteś wykluczony z towarzystwa, bo nie jadasz hamburgerów na wulkanie i nie pijesz hipsterskich piw.

Czuję w tym momencie presję i to bardzo dużą. Bo przecież nie chcę odstawać od grupy, a otoczeniu trudno się przeciwstawić. Jeśli siedzisz w restauracji „na głodniaka”, towarzystwo może poczuć się niezręcznie, więc pewnie nie zaprosi Cię już po raz drugi, a może sama zaczniesz wycofywać się ze spotkań ze znajomymi…

Mam wrażenie, że to, że ktoś oszczędza, uznaje się za równoznaczne z tym, że jest po prostu skąpy. Bardzo mnie to irytuje, bo różnica jest ogromna. Sknera to osoba, która kupi najtańszą rzecz lub pojedzie na koniec miasta, żeby kupić o 3 zł tańsze szparagi. Osoba oszczędna nie kupi bubla, patrzy na jakość. Sknera nie da napiwku w restauracji. Oszczędzanie to dla niego cel – chce posiadać więcej pieniędzy i niekoniecznie dzielić się z innymi. Inaczej jest w przypadku osób, które oszczędzają, zbierają pieniądze, po to, by móc realizować swoje marzenia i pasje, i które potrafią się dzielić swoim majątkiem.

Nie oceniaj

Unikam oceniania ludzi na podstawie portfela – prowadzi to zwykle do uproszczeń i uogólnień. Oszczędzanie to nie jedzenie spod siebie, tylko trzymanie się swojego planu finansowego. Wymaga najczęściej wysiłku całej rodziny, ba, można powiedzieć, że to prawie etat, ale wiąże się z realizowaniem swoich marzeń i celów. Dlatego nie lubię, kiedy ktoś później gada za plecami, a gadają na pewno, że ten jest dusigrosz, a ten bogaty, zobacz, kupił sobie nowy samochód. Ale ten samochód sam przecież do niego nie przyjechał – zbieranie pieniędzy, by móc sobie na niego pozwolić, na pewno wiązało się z wieloma wyrzeczeniami i wymagało konsekwencji.

Każdy ma swoją historię

„Z czego ja mam oszczędzać, skoro na życie zostaje mi 20 zł, a czasami nic?”. Wiele razy to słyszałam i wiem, że nie jest łatwo. Sama doświadczyłam takiej sytuacji i zdaję sobie sprawę z tego, co to znaczy nie mieć pieniędzy. Kilka razy w życiu znajdowałam się w sytuacji, kiedy ledwo wystarczało mi pieniędzy do końca miesiąca. Co z tego, że oboje zarabialiśmy całkiem dobrze, jak na młode małżeństwo wkraczające dopiero w dorosłe życie? Los bywa często nieprzewidywalny. Dziecko urodziło się chore, frank wzrósł, a ja musiałam porzucić pracę, by móc zajmować się synkiem i domem. Nie miałam pomocy od państwa, właściwie w ogóle od nikogo. Żyliśmy z jednej pensji. Bywały takie dni, że zastanawiałam się czy tankować samochód, czy mieć kasę na zajęcia i iść na nie 5 km na piechotę. I jak tu coś odłożyć?

Na pewnym etapie zdałam sobie sprawę z wielu spraw. Wiem na przykład, że oszczędzanie to poczucie sprawstwa, poczucie kontroli. Bo nie chodzi o to, żeby być milionerem, chodzi o dobre nawyki. Dobrze wiedzieć, że jeśli do słoika z naklejką „wakacje” będzie się wrzucać nawet po 2 złote, w końcu uzbiera się jakaś pula pieniędzy. Może nie wystarczy na wakacje na Majorce, ale czy wczasy z rodziną pod namiotem, na łonie natury, nie mogą być równie fajne?

Druga rzecz. Wiem, że nie można oceniać, każdy ma inne doświadczenia, był inaczej wychowywany, w każdym domu inaczej postrzega się kwestie finansowe. Pieniądz bywa traktowany jako brudny, zły, w związku z czym, jeżeli zarabiasz dużo i chcesz wydawać, możesz być uważana za pazerną?

A gdy już zaczniesz odkładać codziennie po kilka groszy, świat sprzysięga się, żeby się nie udało. Nagle upragniona suszarka w promocji, wakacje last minute… Ach, i wszystko szlag trafia. Po co ja sie w ogóle za to biorę? Nie masz tak czasami?

Oszczędzanie bez skąpstwa – zadbaj o swoją kasę z głową

Mnie często się to zdarza, ale jestem czujna i od razu mówię do siebie: „Nie zastanawiaj się nad tym, co tracisz, zobacz, co możesz zyskać!”

„Nawet kiedy znajdę jednocentówkę, podnoszę ją i całuję. Jeśli nie jesteś wdzięczna za 1 grosz, nie będziesz wdzięczna za 1000 złotych” – xxx

Wysokość zarobków nie ma tu kompletnie znaczenia. Chodzi o samokontrolę, nieuleganie pokusom i reklamom, konsekwencję… Tak naprawdę można to porównać z byciem na diecie.

Bez względu na to, jak postrzegasz pieniądz i gdzie leży Twój problem finansowy, traktuj oszczędzanie jak swojego dobrego przyjaciela. Nie kłóć się z celem, tylko zaakceptuj to, jaki jest stan Twojego konta i rób tak, żeby było Ci jeszcze lepiej. A znajomi? Albo zrozumieją, albo dołączą do Ciebie, bo najistotniejsza przewaga bogatego nad biednym polega na tym, że może pomóc innym, choćby w osiągnięciu bogactwa. A jak masz komuś pomagać, jeśli sama będziesz biedna?