Dobra praca – to znaczy jaka?

Na spotkaniach networkingowych wiele razy spotkałam się z uznaniem dla osób, które zajmują wysokie stanowiska, mają dobrze płatną pracę i są specjalistami w swojej dziedzinie.
Dobra praca – to znaczy jaka? Dobrze płatna, prestiżowa itd…

Opowiem wam historię

Spotkałam po latach znajomą, która skończyła bardzo dobrą uczelnię ekonomiczną. Pracowała w wielu korporacjach, odnosiła sukcesy. Wszyscy zazdrościli jej stanowiska. Wszystko to, to były tylko pozory. Nie czuła się spełniona w tym, co robi, jej dusza cierpiała. Nie mogła sobie pozwolić na tak dużą zmianę, jaką jest porzucenie pracy, ponieważ, jak na odpowiedzialną osobę przystało, pamiętała o tym, że posiada rodzinę i garb, w postaci kredytu, na plecach.

Tłumiła emocje i pragnienia bardzo długo, aż przypłaciła to depresją. Ratunkiem okazała się wizyta u psychologa, która odmieniła jej życie. Porzuciła dotychczasową pracę i została kosmetologiem. Tak, tak stała się panią od pielęgnacji twarzy i zdobienia paznokci.
Pewnie śmiejecie się pod nosem i mówicie: co to za praca? Pani od zdobienia paznokci, phi. Też się zdziwiłam. Szczerze – to odważna decyzja.
Pytam: jak się teraz czujesz, co na to twoja rodzina?
– Tak, jestem panią od manicure i pedicure. I jestem szczęśliwa. Wiele osób mnie o to pyta i jest zdziwionych moją decyzją. Jednak, gdy widzą ile serca wkładam w to, co robię, zmieniają zdanie i zazdroszczą świetnego samopoczucia. Nie przejmuje się opinią innych, bo wiem, że ten straszny czas, jakim była depresja, był najgorszym okresem w jej życiu Nie chce do niego wracać, ale z drugiej strony dziękuje za niego, bo gdyby nie choroba, pewnie dalej tkwiłaby w dawnej sytuacji zawodowej.
Brzmi znajomo?

Czy przydarzyło ci się coś podobnego?

Jak wiele razy, przeglądajac oferty pracy, myślałaś – ciekawe zajęcie, ale to nie dla mnie? Przyznaję się bez bicia, że często mi się to zdarzało. Patrząc na ogłoszenia o pracę, kierowałam się prestiżem, rankingami i przez takie myślenie trafiałam na stanowiska, na których nie do końca dobrze się czułam. Na początku była euforia -miałam do czynienia z nowymi obowiązkami i z nowo poznanymi ludźmi, ale kiedy „fajerwerki” gasły, wracałam do tego samego punktu – pojawiało się znużenie i zaczynałam szukać pracy od nowa.
Jednak wiem, że nie ma się czego wstydzić, jeśli jest się sprzedawcą, zegarmistrzem, opiekunką do dziecka. Jeżeli czerpiesz satysfakcję z tego, co robisz i rozpoczynasz tydzień pracy z uśmiechem na twarzy, po co to zmieniać? Miliony ludzi chciałyby być na twoim miejscu.

Na pewno doświadczenia te pozwoliły mi sprawdzić swoje możliwości i wyeliminować zajęcia, z którymi nie chcę mieć do czynienia.
Wiem, że nie żyjemy dla innych, tylko dla siebie. To ja muszę wstać rano i zmagać się z poranną rutyną, obowiązkami, i wymaganiami, jakie stawia mi szef. Nie ma nic gorszego, niż spędzanie czasu w pracy i odliczanie minut do szesnastej. Wychodzi się potem z pracy mając jeszcze mniej energii niż rano i wyglądając jak balonik, z którego zeszło powietrze. Na dłuższą metę – nie da się tak żyć, więc poszukiwałam swojej pasji i zajęcia, które naprawdę sprawiłoby mi radość.

Ciągle sprawdzam, testuję siebie, swoje możliwości, wciąż dowiadując się o sobie nowych rzeczy. Sprawdzam siłę woli i charakteru, jak również poznaje swoją osobowość. Wiem, które rzeczy lubię mniej, a które bardziej i to powoduje, że jestem szczęśliwszą osobą.
Czasami jestem bardzo niecierpliwa i chcę już, teraz, wiedzieć więcej. Czy byłoby wtedy ciekawiej? Spokojniej? Nie wiem, być może nie starałbym się tak bardzo i nie poznałabym tylu ciekawych osób i nowych wyzwań. Może tak właśnie ma być? Na tym polega świat? Chyba byłoby zbyt nudno i zbyt prosto, gdyby od razu wiedziało się , czego się chce. Wiem jedno – bez względu na to, co sprawia ci radość zarówno ja, jak i ty nie możemy dać sobie wmówić, że to, co robimy, jest mało interesujące.