Za szczerość nie przepraszam

Ludzie lubią się użalać i tracić energię na obgadywanie, porównywanie, szukają sensacji. Kiedyś przesiadywali w oknie, studiując „okienkologię” i zza firanki podglądając sąsiadów z naprzeciwka, debatując o tym, kto kupił nowy samochód, kto kogo zdradził… Wieczorami, zamiast Wiadomości i ciepłej herbaty, znów dyskutowali o czyimś losie. Tylko, broń Boże, nie o swoim własnym.

Obecnie życie wygląda tak samo, tylko że dodatkowo z wielką śmiałością wchodzimy w świat internetów i potrafimy każdemu bez zastanowienia klepnąć komentarz na Facebuniu… To samo dotyczy tabloidów, Pudelków, Pomponików, seriali typu: „Urzekła mnie twoja historia”… Intrygi, złośliwości… No, jest tego zdecydowanie za dużo.

I jak ludziom ma się nie wydawać, że życie jest be i fu, a szczęśliwi są tylko ci, którzy mają kasę, wyjeżdżają na wakacje, a w domu mają prawie wszystkie dodatki z Instagrama? Kurczę, strasznie mi szkoda tych, którzy tak myślą.

Niech każdy robi swoje, tak jak tylko potrafi najlepiej… Własnych poglądów trzeba bronić, pamiętając równocześnie, że inni też mają poglądy, które mogą być różne od naszych…

Co ja na to….?

Jeżeli to ma być wyznacznik popularności, jeśli dzięki temu polubisz mnie lub mojego bloga – rozczaruję Cię. U mnie tego nie znajdziesz. Nie będzie ani sensacji, ani użalania się nad swoim losem.

Praktycznie co drugi portal serwuje nam na śniadanie jakieś najświeższe rewelacje, nie omijając nas, matek, jak to mamy źle… Seriale z kolei gwarantują codzienną dawkę inspiracji: „Jak spieprzyć sobie życie”. U mnie tego nie ma. Mam dosyć zmartwień, żeby nie użalać się bez przerwy nad sobą… Kto mnie poznał, wie, o czym mówię.

Obłuda?

Pomyślicie, że jestem nieszczera. O nie, ja właśnie jestem cholernie szczera, nie lubię obijać w bawełną i bawić się w jakieś podchody. Nie mogłabym patrzeć sobie w twarz i spotykać się z innymi, żyjąc w obłudzie i kłamstwie. Więc, Kochani, nie, tu nie będzie mowy o intrygach, super nieszczęściach, to będzie miejsce pełne szczerości, takie, gdzie razem z Wami będę walczyć ze swoimi słabościami i dążyć do lepszego, kreatywnego życia w spokoju (na tyle, na ile się da).

Chcę Wam pokazać, że trzeba sięgać po więcej. Po to, na czym nam zależy, po szczęście… Tak, to nadużywane słowo, szczęcie. Tak naprawdę składają się na nie jednak po prostu momenty w naszym nudnym, monotonnym życiu. Szczęście to dla mnie 10 minut na wypicie w spokoju kawy, wyjazd do lasu, to, że dzisiaj syn był spokojny, że powiedział nowe słowo, że pracował dobrze na rehabilitacji… To nie wielkie rzeczy i ogromnie pieniądze, a właśnie te drobiazgi rzeczywiście nas uszczęśliwiają.

Paradoks szczerość jest taki, że wszyscy jej od Ciebie oczekują, a potem mają o nią pretensję

A więc szczerość, ta cholerna szczerość… To chcę Wam przekazać, a piękne zdjęcia, które widzicie na blogu, to mój sposób na wyrażenie siebie. Tak widzę dobre momenty w swoim życiu.Czasami jestem zabawna, zdystansowana, a czasami melancholijna, szukam rozwiązań, żeby sobie uprościć życie, nawet od czasu do czasu zdarza mi się powiedzieć coś mądrego;).

A kiedy już mi się przeleje i będę chciała Wam opowiedzieć o tym, jak bardzo jestem zmęczona i jak brak mi energii, tym też się podzielę. Ok.

Zapewniam Cię, że u Ciebie jest tak samo…

Gdyby tak zilustrować Twoje życie i pokazać Ci je… Zapewniam Cię, na pewno jest super. Wystarczy, że przestaniesz gapić się w ścianę i rozejrzysz się dokoła. To właśnie jest Twoje życie. Całkiem fajne, o ile uwierzysz, że rzeczywiście jest Twoje. To, czy to dostrzeżesz, zależy tylko od Ciebie… Nie ma sensu iść cudzą ścieżką, lepiej wydeptać własną i szukać swojego sukcesu.